A derramar escupitaxos


Os prexuízos
 escusas perfectas pra afastarnos do pánico
covarde que choras de medo
intolerante ser,
protéxeste
soltando infamias do vertedoiro da túa boca
cagas coitelos e asasinas.
Pena de morte si fose xusta o teu castigo.
Mecánica humana a que empregas
pra clasificar .

Constrúes
unha cadea en serie de humanos.
Desviación, o síntoma do perigo e non da virtude.
Indíxena bastardo
causante
da inflación cultural.
Crise!

Escravo,amor,liberdade.



Escravo 
                 do amor 
                                 a liberdade.

Arriscas e
vives no límite racional
mentres sofres turbulencias mentais,
sentimentalmente axeonllado
buscas unha alternativa real,
A anarquía persoal!!

Que cada pisada sexa improvisada
que cada pegada sexa efectiva.

Veneración persoal, a túa propia constitución.



Vivindo un romance



O outro día chorei ,sufrín, nin  o alcol que transcorría polas miñas veas freaba esa tristura que engaiolaba o meu ser.

E máis, reforzou a nosa relación como si dunha historia de amor se tratara, en época de reconciliación.Doume mágoa chegar ata ese extremo e irme de baleiro outra vez máis, despois de pasalas tan putas durante tanto tempo.Pero serviume para comprender que amaba todo aquilo,  entendín o porque de tanto sufrimento sobre todo que merece a pena sufrir,aguantar e permanecer, algún día as tornas virarán e chorarás de alegría.Pero ata que iso aconteza segue camiñando ca cabeza erguida.


E polo menos poderás dicir que o que ti sentes é amor non febre mediatica.


PD: O deporte é arte;
sinuosas curvas impregnadas de valores que nos amosan o camiño
que nós fan fortes,sentimentais e loitadores
esforzo e superación.
Onde renderse non ten cabida.
E quen diga o contrario e que nunca sentiu o deporte,
nunca o viviu e nunca o practicou.
Sedentario do sofá!

Sempre Celta!
Sempre Furia!
Menciono novamente:
Din que a maior revolución que podes facer hoxe en día é escribir en Galego.Eu práctico a xenofobia a aqueles que non o fan que non o cantan e sobre todo que non o falan.Algún día isto cambiará.

Di: Xa non me chupo o dedo!



A calidade do porno crece cada día como crece o estres,
mentres a cultura do arredor decrece a unha velocidade vertixinosa,asústaste o saír a rúa,o saír o patio...que  ves?
Valores destruídos
unha sociedade inhabilitada,adormecida,aparvada
o culpable debe de ser tanta contaminación no ambiente.

Poqueros,canis,chonis será unha falsa impresión?Pero eu digo, tolerancia cero.
Esperanza, quítame o medo.
Se a miña moza nesta aventura.




Pd: A intelixencia fai que prefiras a masturbación,
 a perdida intelectual do teu membro en termos sexuais por ir polo buraco e non polo cerebro deste individuo.
Zoofílico ou non ves que é irracional como os animais.

Si hai 500 persoas e 498 falan castelán síntete afortunado
non por ser especial si non por facer o correcto.
Con chulería mantense, con arte vacilas.
E  difunde sempre:
Douche un bico nena si mo pides en Galego.
Ten cortesía es ti quen quere.

Proximamente


Acotío un abúrrese moito,
acotío un non sabe que estudar
acotío che di túa nai,
Rapas a ver si polo menos aprendes algho?
Que co que custa Internet...co que custa manterte
Ei que
Non todo é porno o que un ve na rede,
non todo son redes sociais e mini xogos o que fai un na escola.
Non todo é ler a prensa,
Os 10 segundos que che sobran cada día danche para pensar e intentar anovar.


O poema para abrir a páxina aínda non sei cal será:
a canción xa está decidida:
Ei tío o Rock ou se fai en inglés ou non é Rock.E as patacas ou se plantan en Ámerica ou non son patacas.
Babosadas,a que si rapas!




Agora rezar para que a SGAE non denuncie os seus contidos.

Quen queira participar nos contidos da páxina,así como aportar ideas,benvido sexa.
Deixei o mundo do tuenti por puterío infantil e pornográfico de menores e porque me asustaba a sociedade que me rodea.
Si un día me ves vomitar que saibas que foi o acordarme do teu perfil.Non do alcol como pensarán as malas linguas.

Pd:par pórse en contacto comigo deixa un comentario neste blog,chame o número de teléfono que sempre tiven ou deixa un correo na seguinte dirección: outravacanascoles@gmail.com.
Unha aperta.

A chupala indeferencia!!



Non me gusta o porvir
o ir e o vir,
os políticos,a tele,a radio
a envoltura desta sociedade,
non me gusta
o ruído dos locais nun sábado noite
a perda de valores
o amor ,o capitalismo,as dereitas

o pasotismo
a intranscendencia ou inutilidade das redes socias en mans de xente pouco dotada
non me gusta
os parasitos, os depredadores.
As escusas,as mentiras e os cornos
a falta de tempo e o estrés.
non me gusta
A fatiga do día a día
nin tampouco a duración pouco equitativa da duración real das súas horas.


Non me gusta seguir con isto non me gusta.

deprímeste?Pois máis deprímente debería ser a túa conciencia,
a túa personalidade.
E que non o ves?
Todo está destruído,
Estamos na era das capas,
é o que vemos é o resultado do proceso "Photoshop"
Enganado?
E a túa personalidade que permanece
illada,tapada,ausente,durmida
desaparecida ,
e  si é inexistente?
Espabila que pronto os robots serán a túa competencia.
Insentimental que choras por azar.
Triste final.

Pero gústame todo o demais.
Moi persoal.







Máis Punk ooh!

Transcurrir



Delirante compoñer en estado de deixades
Arrepínteste do que  non fas
               e realmente non fas nada, preocupante realidade.
Golpes de paixón que esnaquizan a túa conciencia
paixón por estomballarse,durmir e flotar
                                                           suficiente e  sinxelo.
práctico e cómodo.
                                   revitalízante terapéutico
pero  
Demasiada tensión en cada paso,
demasiada  dureza depositada en cada ascensión, necesaria para continuar camiñando
demasiado o risco en cada baixada.
Tan trepidante como cruel..
Taquicardia,nervios e dor
                             cruzando os dedos,
                                                         máscase traxedia
Chamémoslle adrenalina a este proceso
chamémoslle aventura de risco
                                        chámalle  X e que pendure dunha corda.
pero non lle chames vida
                                       que polo de agora deixa de ser comercial.

Pd:se non vende:
non serve e non é bo.

Pd: Loto no Xiro de Italia pola morte dun corredor mentres o daba todo para chegar primeiro  a liña de meta por ser alguén por chegar a algo,ciclismo para enxalzar valores.Para sacrificarte.Para loitar.Para velo e chorar.


Pd:30 anos da morte de Bob Marley a canción xa o di todo.

Focalizar mellor que xeolocalizar.


Soños.
de
horizontes paralelos
anuncios subliminares que seguen a falar de amor
unha clara idea en cada despertar
ter reprodución asexual
soñar dá dor de cabeza
Segues desenfocado de tanto observar
un mundo tan supersticioso como paranormal,
Esquecer é imposible.
Como nubes de tormenta nun día de verán?




Desenfocar aquelas partes da vida que carezan de sentido,que sexan mellor esquecer,inútiles pero suficientemente necesarias para non ser borradas.
E sen esquecerse de aumentar a nitidez daquelas outras que nós manteñen vivos.




 A maior axuda a Kurt Cobain era que lle enviarás esa canción Michael Stipe.

Agradecido de Rosendo soando!


Dou grazas a esa xente que baila comigo nos días de choiva.
Dou grazas de habelos coñecido.
Dou grazas de todo o que me aprenderon,non foi pouco e foi moi valioso.
Fixéronme diferente e fóronme facendo especial sen decatarse.
Si hoxe escribo tamén e grazas a eles.
Botos de menos.
E
Creo que ata a próxima
me tocará vivir dos recordos.

Pd:Sacádeme de aquí.


A capacidade de vivir en sociedade é limitada
a capacidade de vivir só está restrinxida os demais.
Por iso, a fraxilidade da felicidade.



Non aburre,embriágate,libérate.








E o teu nome é Ninguén.



Vés,oes e calas
estrés e ansiedade
que afogan a palabra paciencia.
Complexidade e hiperactividade o proceso
neuronal para achar a resposta
non che interesa o demais
aillaste.
Nesa burbulla que fai de escudo suicida
e te mata.
Lentamente, como cando se fai o sexo con amor
pero se padece o sufrimento dunha violación.
Ninguén te comprende,ninguén te escoita e ninguén está aí.
E ti es ninguén.



Vin unha sinal, quixena seguir e batín nela!


Es dos que escupes o aire e che cae o teu propio lapo?
Es supersticioso?
E a mala sorte ?
é o karma?
É Deus,e ela,es ti?
E o mal de ollo?
Non sabes o que é?
É o inferno e ti estás nel.

Ando é tropezo
corro é cánsome,
levántome e teño sono.
como e teño fame.
Etc cando é punto final.

escribo e non poño nada,
Penso na felicidade e transmito tristura.
Intento e non logro
nadas e afogas
bebes e vomitas.

Cagas e mexas, desolación.
Gastroenterites mental.
Atasco en época de presa.
Problemas...
contradicións.
A sinxeleza dos versos non dá a solución.
A depresión só leva o suicidio.
E cando desaparecer parece o camiño a un mundo mellor,
faino.


Eu nunca serei yo.



Si cremos conseguímolo,
si intentamos lográmolo,
Superación e esforzo
a bandeira
do País formado por Ti sen limites nin fronteiras en min.,
O arte da lingua construíndose,
prexuízos na comprensión, no entendemento.
Destruíndose.
A lingua como deporte, adestra.
A lingua como pracer,desfruta.
A perfección da relación,reside nela.
Todo, a lingua.
A túa ca miña!
A lingua
Indo ó abstracto o inmellorable o Galego.
Indo o concreto o mellorable o noso, o insuperable tamén.


As papilas gustativas erectas no recorrer coa túa pel,
o tocarme as gotas que mollan a túa boca,
o susurrarme,
e orgasmo cando en atleta se converte,
sinuosos movementos de acróbata,
elegancia desbordante
e orgullo de nacermos así,
Perfectos.  
Pd: é o galego?é Sexo?é unha relación?é un lío?é cursi?é romántico?
é especial?
é o todo?Si.




Non hai camiños para a Paz a Paz é o camiño,Mahatma Gandhi


Vía os reflexos dun home atormentado
cabizbaixo camiñaba,
si fose un soño os pelizcos non doerían
era está sociedade unha sucia envoltura?
Un lixo corrosivo capaz de esnaquizar un mundo,unha ilusión.?
Un mundo conservador e individualista?
Un mundo triste e desolador?
Un mundo paradóxico?
Un mundo de teletenda.
Un mundo práctico e ideal, pos de sempre,
Un mundo no que crecer é unha odisea
Un mundo contaxiado por virus,bacterias,relixión,caciques,desigualdade.
Un mundo prometido por un político en campaña electoral.
Un mundo no que a palabra cambio só ten un significado monetario,
un mundo onde o capitalismo é a súa maior destrución.
E onde as persoas as súas maiores aliadas.
Onde a Globalización será nos libros de texto o comparable a desertización
pero da cultura.
Loitarase
Mísiles de Esperanza,bombas de liberdade,gritos de salvación, a nosa artillería!!
O pobo unido o noso escuadrón!
Armemos unha revolución.!




 
Cabe salientar o espírito de "El Drogas" pero sobre todo o carácter de rebeldía e a actitude de Evaristo,deus mellor vivir así 2 anos que vivir 90 de parasito social axudarías máis.grazas

.
A globalización ten moitas cousas boas como a deforestación cortar arbores en si non está mal o problema é o modo de facelo,as consecuencias que acarrea un mal sistema si que o son,un mal planteamento,unha actitude de egoísmo.E un deserto o próximo panorama.
E na globalización está ben saber como é a outra punta do mundo pero son as cousas minúsculas cas que tamén nos deberíamos de quedar,os detalles.Non simplemente destruílos, restarlle toda importancia.Son como unha especie no ciclo da vida.Matas a especie e alteras o ciclo,unha cadea que non se debe romper.

Matar as horas sen ser un asasiño,



Matar as horas sen ser un asasiño,
Evadirse,illarse,esconderse
esquizofrénico repulsivo
borracho sen sentido depresivo consolador,
a rutina de matar as horas esquecéndote dos segundos,
van demasiado deprésa para ser recordados,
pensar non é un instinto.
E o que fas nun segundo non é pensar,iso leva máis tempo.
Actuar por definición e o que fan os actores.
Pero neste caso non é hipocrisía
é instinto animal.
E a perdición e crecer pensando nas horas
esquecéndonos dos segundos,
dos detalles,
de ti,del, do noso,de todo....
 Pd: Dolores é un himno pero está canción é un recital.

Achar a resposta,cando está cifrada con "xes".


Agobia
a lentitude nos momentos de présa,
desperdiciar segundos cando nos fan falla os minutos,
contradicirse,
a mala sorte,
o futuro
é o amor.
O demais é palla que enche a nosa vida.

Tan belo,tan abstracto ,tan persoal



Son os camiños que recorremos o andar,
sinxeleza e erotismo en cada pisada,
arte que non pode ser borrada,
interpretada quizais,
sensualidade visual que merece a pena cheirar,
como as figuras que forma o ceo.
Garabatos.
garabatos para complementar un estado paranoico.
Arte o alcance de todos,
significado abstracto , significado persoal!


Resistenza: sangre,suor e lágrimas.



Andar sen retroceder
                                en tempos de pausas.
Lixivia para lavar a cara,
                    unha toalla para secar o suor e as vágoas
                                                un bidón de gasolina para beber e arder.
Cinzas que se converten en po.
                                               E foxen.
Así son os recordos,
                                así é o pasado.


Non se axusta o contido ó texto,repetir.

A liberdade,entre outras moitas cousas.









A esperanza,entre outras moitas cousas.


 Un soño o obxectivo, e cumprilo foi a meta, entre outras  cousas,


                                                                     Uns valores
e un final propio de película . 






Impulsos eléctricos que  reviven
                                                   que matan,
              espasmos nerviosos e intelectuais,
nunha época de decadencia,
                                          mantida co suspense do Resplandor,
e detida polo medo os diaños, do día a día
                                                   Intentas pasar desapercibido
non bater ó andar,e non andar para bater,
                                                             deixadez
para seguir,
                          deixadez para morrer.
O tempo pasa e medramos.


                                                                                                 e cun Posdata pensamos que solucionamos,
             maldita inocencia...
bendita ilusión.

O erotismo matemático


Gotas de auga deslizándose lentamente

o frío escalofrio da miña lingua na túa pel,                                        Oh
a man que enrula o teu pelo                                                                    my
mentres a outra  percorre o teu corpo,                                                            God
lentamente..

de cóxegas, de escalofrios
                                            morres..
de pracer..
                            
sensacións xenuínas ,                                                                      Oh
erotismo de vangarda frente os clásicos que soan na radio,                     my
contraste de pracer nun corpo de muller                                                         God                                               pero non me deixabas?


    


                               Pd: "Oh my God" porque porno en Galego non atopei,
por favor que alguén o fomente.
Putas sobran,putos tamén pois que alguén se meta director.

Pd: Antes
Pd: Despois

Unha de xeos,por favor.






 E no mar do olvido decidin recordar,paradóxica forma de empezar.

Ríos de vágoas

para saciar a resaca dun borracho
onde afogan as penas,
onde morren as prantas.
inundación anímica,
desastre natural o resultado.



Sensible cando o rimmel se me corre nos meus ollos,
sensible .