Vivindo un romance

O outro día chorei ,sufrín, nin  o alcol que transcorría polas miñas veas freaba esa tristura que engaiolaba o meu ser.

E máis, reforzou a nosa relación como si dunha historia de amor se tratara, en época de reconciliación.Doume mágoa chegar ata ese extremo e irme de baleiro outra vez máis, despois de pasalas tan putas durante tanto tempo.Pero serviume para comprender que amaba todo aquilo,  entendín o porque de tanto sufrimento sobre todo que merece a pena sufrir,aguantar e permanecer, algún día as tornas virarán e chorarás de alegría.Pero ata que iso aconteza segue camiñando ca cabeza erguida.


E polo menos poderás dicir que o que ti sentes é amor non febre mediatica.

PD: O deporte é arte;

sinuosas curvas impregnadas de valores que nos amosan o camiño

que nós fan fortes,sentimentais e loitadores

esforzo e superación.

Onde renderse non ten cabida.

E quen diga o contrario e que nunca sentiu o deporte,

nunca o viviu e nunca o practicou.
Sedentario do sofá!

Sempre Celta!
Sempre Furia!

Menciono novamente:

Din que a maior revolución que podes facer hoxe en día é escribir en Galego.Eu práctico a xenofobia a aqueles que non o fan que non o cantan e sobre todo que non o falan.Algún día isto cambiará.