Dou grazas a esa xente que baila comigo nos días de choiva.
Dou grazas de habelos coñecido.
Dou grazas de todo o que me aprenderon,non foi pouco e foi moi valioso.
Fixéronme diferente e fóronme facendo especial sen decatarse.
Si hoxe escribo tamén e grazas a eles.
Botos de menos.
E
Creo que ata a próxima
me tocará vivir dos recordos.
Pd:Sacádeme de aquí.
A capacidade de vivir en sociedade é limitada
a capacidade de vivir só está restrinxida os demais.
Por iso, a fraxilidade da felicidade.
Non aburre,embriágate,libérate.
No hay comentarios:
Publicar un comentario